RAMMELENDE RAILS

Wat een titel voor een blog hè ?

Maar het is de naam van een artikel dat Gert van Raalte schreef voor het Quiltnieuws 158.

Deze foto stond erbij en ik vond het heel interessant.

Het is wat Kathleen Loomis ook maakt en waar ik gek op ben.

Dus ik ging aan de slag. Ja, ik weet het, de quilt voor Neo en de sterren uit NZL liggen er ook. Maar gewoon even proberen kan geen kwaad hè.

Dus ik zocht drie leuke effen lapjes en begon. De foto’s zijn slecht, maar ik kreeg de kleur niet goed te pakken.

En toen begon het snijden!

Nog een derde kleur erbij:

Daarna naaien, snijden, draaien en weer naaien. En klaar!

Precies zo leuk als ik had gehoopt. Maar ik heb het weggelegd, er is een quilt die écht af moet!

QUILT VOOR NEO

Deze keer geen quilt vóór Neo, maar een quilt ván Neo.

Hij had vier tekeningen gemaakt en deze aan elkaar geplakt met plakband.

“Kijk, oma, ik heb een quilt voor je gemaakt”.

Is dat nou niet superlief én creatief?!

Ik heb het kunstwerk aan de deur gehangen want ik vind het zo leuk bedacht.

BIJ JANNY

Vorige week was ik weer bij Janny. Heen had ik mooi weer, dus tijd voor een kopje koffie.

Bij Janny stond de koffie klaar met een lekker stuk zelfgebakken speculaas, heerlijk.

Vandaag gingen we verder met het quiltje.

We hebben gestempeld en ik gebruikte zelfgemaakte stempels. Die maakte ik in 2015, zag ik.

Wat was het leuk om te doen. Nu alleen nog afmaken. En dat ga ik zeker doen, want dit quiltje wil ik graag ophangen.

Daarna gingen we aan de slag met papier. Janny had iets nieuws : de Notan techniek.

Ook weer leuk om te doen.

Hier knipte ik een schaartje (links), naalden (boven), rolmes ( onder), en een draad garen.

Daarna maakte ik nog een zwart-wit werkje.

Wat een heerlijke, inspirerende dag.

Bedankt Janny en tot de volgende keer.

O ja, terug veel regen en drukte maar ik had gelukkig weer een vlekkeloze terugreis.

TANTE TRUUS

Al jaren gaan vriendin Ineke en ik naar Tante Truus. Dit is een restaurant waar mensen werken die een beperking hebben.

We geven elkaar altijd een lunch voor onze verjaardag kado en gaan dan het liefst hierheen.

Omdat er verbouwd is, konden we nu pas mijn verjaardag vieren.

We namen een heerlijk Bammetje met geroosterde groente, humus en pinda’s.

Het was verrukkelijk.

Ik laat even de kast zien die er staat:

Is het niet prachtig, een blauwe kast met blauw-wit servies erin?

En deze muur hing vol blauwe borden.

Jullie snappen wel, dat ik me hier echt thuis voel.

RANDJE PER WEEK

De eerste steekjes zijn gezet. Ik begon op heel fijn band, maar dat was te fijn voor mij. Ik maakte zoveel foutjes dat het niet leuk meer was.

Dus heb ik nieuw band besteld en ben opnieuw begonnen.

En nu gaat het wel goed. Het band is iets breder dan het vorige en daardoor kan ik een versiering aan de zijkant maken.

Randje vier is ook al af.

BIJ JANNY

Nadat ik de vorige keer bij Janny was geweest, ging ik thuis verder met het quiltje.

Eerst nog maar eens gesneden.

Even gepast, en ja. Goedgekeurd. Niks meer aan doen, alleen nog even aan elkaar naaien.

En dan netjes recht snijden. Ik ben er blij mee.                            

Ik ben wel erg nieuwsgierig naar wat we hier verder mee gaan doen.

RECEPT VAN DE MAAND: ZUURKOOL

We hebben al twee keer iets van RvdM gegeten. Salade van Sylvia en plaattaart van Dini. 

Allebei erg lekker.

Deze keer het recept van zuurkool. Hoewel ik denk dat de meesten van jullie wel weten hoe je zuurkool klaarmaakt, laat ik het toch zien. 

Wij zijn namelijk gek op zuurkool, en veel klanten van onze groentenman ook, want er gaat een ton per week doorheen.

Zo’n ton hè. Geen 1000 kilo!

Foto van internet.

We eten het op allerlei manieren: met rookworst en spekjes. Met zalm en gebakken aardappelen, maar ook vegetarisch met bonen en paprika.

Ooit waren we in de Elzas en at Jeroen zuurkool als lunch én ‘s avonds ook nog eens. 

Voor nu is het de gewone zuurkool met rookworst en spekjes.

Nodig:

1 pond zuurkool. Wij vinden de verse het lekkerst.

1 pond aardappelen

Rookworst

Spekjes

Eventueel een fles witte wijn

Kook de aardappelen met de zuurkool erop.

Verwarm de rookworst en bak de spekjes.

Aardappelen en zuurkool stampen en met worst en spekjes erbij opdienen.

En dan lekker eten! 

Ik vind het erg lastig om een mooie foto te maken, maar deze is wel duidelijk. De zuurkool is wat geel en dat klopt. Ik had nog een restje “gouden zuurkool” in een potje en dat deed ik erbij.

Blijft er iets over? In de vriezer kan je het goed bewaren en dan lekker opbakken, o het water loopt me in de mond.

Eet smakelijk!

STERREN UIT NIEUW-ZEELAND

Alle sterren zijn af!

Het zijn er dertig. Hier hangen ze door elkaar aan de wand. Leuk om naar te kijken en te bedenken hoe ik ze aan elkaar ga zetten. Heb wel een idee, maar of dat het ook gaat worden?

STERREN UIT NIEUW-ZEELAND.

Ik had hard gewerkt aan de quilt voor Neo en dan heb ik altijd behoefte aan iets voor mezelf.

Dus dat werden de sterren. In totaal moeten het er dertig worden, ik hoef er nog maar zes.

De eerste twee zijn af en hangen er alweer bij. Jammer dat de hoekjes omkrullen, maar ooit  komt alles netjes aan elkaar.

Als ik zo bezig ben, heb ik dit altijd bij de hand:

Een snijmatje om op te snijden. Een rolmes om de stof te snijden. Twee lineaals, een rollertje om naden open te kunnen rollen. Natuurlijk mijn tornmesje, want er gaat regelmatig iets fout en dan moet ik het even uithalen. Spelden, een grote schaar en een kleintje om de draadjes af te knippen. 

En natuurlijk mijn naaimachine.

QUILT VOOR NEO

Het laatste blok voor de quilt van Neo is af.

Ik ben er heel blij mee.

Hier liggen alle blokken bij elkaar.

Nu alle blokken afwerken en dan alles aan elkaar zetten. Dat is nog veel werk, maar het eind is in zicht.

Hopelijk kan hij er onder liggen vóór het ‘s nachts heel koud wordt.

EEN OUDJE

Vorige week waren we bij een schoonzus en zwager op visite.

We kwamen te praten over de tassen die ik de laatste tijd maakte, en mijn schoonzusje had er ook ooit eentje van me gekregen. 

Zij kochten 15 jaar geleden een huisje op Terschelling en aan de muur hingen drie geborduurde werkjes die ze weg wilde doen.” Geef maar mee”, zei ik en maakte er een tas voor haar van.

Ik was hem helemaal vergeten. Ze gebruikt de tas nog steeds. Na al die jaren zag hij er nog keurig uit.