SCHABBING

Al jaren gebruik ik, ook officieel, mijn meisjesnaam Schabbing.

Niet de achternaam van Jeroen, hij heet Linders, en ik vind mijn eigen naam leuker en mooier.

Nu ben ik heel benieuwd wat jullie hierboven lazen: Schabbing of Sjabbing.

Om één of andere reden, wordt mijn achternaam vrijwel altijd uitgesproken als Sjabbing.

Mijn moeder werd hier altijd een beetje vervelend van, en zei dan:” Het is Schabbing. Zegt u ook sjool?”

Als ik in een gesprek twee keer Schabbing zeg, en de ander zegt twee keer Sjabbing, dan zeg ik het ook: “het is Schabbing”. 

Als de de tandarts, de doktersassistente, de winkel waar ik al jaren kom nog steeds Sjabbing zegt, denk ik wel eens : “ Zegt u ook sjool?” 

Afgelopen week gebeurde dit drie keer. Grrrr.

Toen Maaike, onze dochter, van de week mijn telefoon opnam, werd er gevraagd naar mevrouw Sjabbing.

Ze had mijn gemopper natuurlijk al vaak gehoord, nu ze het zelf meemaakte vond ze het erg stom.

Maak ik me er echt druk om? Nee, natuurlijk niet. Maar apart is het wel.

SPELLETJES

Lastig onderwerp, vandaag want ik houd niet zo van spelletjes.

Maar toch zijn er twee favorieten: kaarten.

En dan vooral duizenden en vijven. Twee spellen die altijd bij mijn schoonmoeder gespeeld werden.

En dat ging er fanatiek aan toe: “met het mes op tafel” werd er altijd gezegd.

In de vakantie spelen we het regelmatig.

En dammen. Ik ben er best goed in. Vroeger speelden wij het veel thuis. En kennen jullie vluggertje? Dan moet je zo snel mogelijk je stenen verliezen. Heerlijk!

Wat ik wel leuk vind, is om met de kleinkinderen iets te doen.

Kwartetten met Neo is altijd spannend. Hij verzint iedere keer weer nieuwe spelregels, ik lach me rot.

Het groene en blauwe plankje maakte mijn vader zo’n 35 jaar geleden voor onze kinderen. Want die hadden geklaagd:” opa, we willen wel kaarten, maar onze handen zijn te klein”.

Momenteel is Roodkapje favoriet bij  Jackie van drie. Ze haalt met enig oefenen het hoogste niveau.

Deze kleine/ grote schat is bijna vier. En dan mag ze naar school en worden er hier op vrijdag overdag geen spelletjes meer gespeeld.

HET GAAT SNEL

Het gaat goed in het nieuwe appartement.

De muren zijn klaar, en het andere schilderwerk zit er strak op.

De vloer kwam vorige week en werd gelegd.

Nu wordt het echt wat.

We kochten een mooie bank voor bij de eettafel. Hij is brocante, blauw met wat slijtplekken. 

Een nieuwe cv ketel: deze is zuiniger dan de vorige, die echt aan vervanging toe was. Allerlei aanpassingen waardoor we minder gas en water gaan gebruiken.

De keuken staat er bijna:

De leuke klepkast zag ik bij Janny. 

Deze kast had ik al, we kochten er deuren voor, staat mooi hè.

Het lijkt me heerlijk om al mijn hobbyspullen in deze kast te zetten en dan weer eens lekker achter mijn naaimachine aan de slag te kunnen.

Nog wat dozen vullen en dan gaan we volgende week over. 

Kijk, de hexagonnen zijn nooit ver weg.

100 JAAR

Vandaag zou mijn vader jarig zijn en 100 jaar worden. Jammer dat hem dat niet gelukt is, maar hij werd 93 en dat is ook een hele mooie leeftijd.

Dit is een van de laatste foto’s van ons samen.

Ik vind hem prachtig.

VOGELTELLING

Dit weekend was de nationale vogeltelling. We deden er niet aan mee, druk met van alles en nog wat.

Maar bij Neo op school was er veel aandacht voor vogels geweest, hij kwam met prachtige tekeningen bij ons. Ik vond ze heel mooi, en hij wilde best nog wel wat vogels voor me tekenen.

Eerst een Wimpelmees ( ik denk dat hij nog aan de wimpels van van de Sint dacht).

Een Roodborstje :

En een Uil:

De volgende dag waren we nog even in de nieuwe flat. Neo en Jackie hingen samen een vogelhuisje op:

Binnen vijf minuten kwamen er twee Koolmeesjes op af. Leuk hoor.

NAAR JANNY

Het was vorige week weer “Janny tijd”. 

Eerst even bijpraten, daarna aan de slag met de gelliplate. Ik ben er wel een beetje aan verslaafd, vind het zo leuk om te doen. 

In no time staat de tafel vol.

Ik had niet veel tempo, twee kaarten kwamen er af. 

Ik vind de achtergrond te wit, misschien nog een roze of groene achtergrond maken?

POST EN ATC

Normaal gesproken laat ik de kerstpost hangen tot ik de atc heb georganiseerd. Anders is mijn kaartenrek zo leeg. 

Maar dat kon nu niet, we moesten inpakken.

Ik ben wel van plan weer een atc ruil te organiseren ( als er tenminste animo voor is) maar we moeten eerst maar eens verhuizen.

EEN HEEL STUK VERDER

Na de eerste dag schilder, zag het er een heel stuk beter uit.

De muren zijn heerlijk glad, ik werd er vrolijk van.

We gaan iedere avond even kijken. Leuk om te zien hoe het er voor staat, en even de vloer aanvegen zodat het er netjes uitziet.

En zo zien de plafonds er uit, na een frisse schilderbeurt:

De koffietafel: 

Het inpakken gaat goed. Mijn atelier is opslag geworden. Ik krijg straks een fijne grote kamer, een stuk groter dan ik nu heb. 

Deze kast stond bij mijn ouders. Ik kreeg hem toen mijn vader overleed. Hij stond beneden in de berging en werd gebruikt als opslag voor alles waarvan we niet wisten wat we ermee moesten doen. Dat was even uitzoeken, de kringloop was blij met ons.

Bij de kringloop vonden we deze kapstokken. Daar gaan we iets leuks mee doen.

De keuken en de vloer zijn binnenkort aan de beurt. En dan kunnen we 11 februari verhuizen.

Floor vroeg hoe het met de plantenbak zit, nou, die zijn van de bewoners zelf. Dus we hebben straks een “ tuintje” van 8x0.50 meter. En 60 cm.hoog. Wie heeft tips voor planten die op het zuiden kunnen staan ? Goed voor bijen en vlinders, kleurig zijn. Ik houd me aanbevolen voor tips. 

TUSSENDOORTJE

Na al het klussen is het lekker om ‘s avonds op de bank wat te handwerken.

Zo kreeg ik weer een stuk van de de hexjes van Brigitte aan elkaar.

Hier schreef ik er voor het laatst over.

Nu hoef alleen nog dit stuk aan het andere te zetten en de rand eromheen. Ooit komt het af.

VERDER KLUSSEN

Ons nieuwe appartement is, voor Almeerse begrippen, een oudje. Gebouwd in 1978, het jaar dat we in Almere kwamen wonen. Ik weet nog wel dat het gebouwd werd.

We gaan wonen op de derde woonlaag, eentje lager dan nu.

Op het balkon is een “plantenbak” over de hele lengte. Dit hoort bij het gebouw, een leuk extraatje. We gaan maar eens rustig nadenken hoe we de bak gaan vullen.

In de badkamer moesten een kast en spiegel weg, drie generaties bogen zich erover:

Het zag er meteen een stuk ruimtelijker uit. Johnny maakte daarna alles schoon.

Ik heb twee keer de vloeren geveegd, wat een stof komt er los als je werkt. 

De radiator in de slaapkamer spoot ik wit, een stuk beter.

We hebben in Almere een mooie stort. Jeroen ging er weer eens heen met allerlei rommel.

Nu alles weg en leeg is, is wel duidelijk dat er nog veel moet gebeuren. Vandaag komt de schilder/ stukadoor. Wat zal het opknappen hier.

Spannend hè. 

MUZIEK

Elizabeth had een leuk idee. Als je hier, klikt, lees je er meer over.

Doel is, om iedere maand over een bepaald onderwerp te schrijven.

Deze eerste keer is het onderwerp Muziek. Ik had het niet helemaal goed begrepen, dus ik schrijf hier over  de start van mijn liefde voor muziek.

Toen ik acht jaar was, en mijn broer zeven, kregen wij van mijn opa en oma ( de ouders van mijn vader) een piano. Dat was een cadeau, zeg. 

We kregen pianoles van juffrouw van Asselt. Een hele lieve vrouw die ons altijd stimuleerde om te oefenen en ons best te doen. 

We hadden natuurlijk pianoboeken, die werden gekocht bij Muziekhandel Uniken. Jammer dat ik me daar niks meer van kan herinneren.

We begonnen met dit boek:

Een aantal van haar leerlingen deed ieder jaar mee aan een Concours dat in Beverwijk werd gehouden. Heel spannend. 

Hier zie je me, samen met mijn broer, achter de piano. Ik was hier tien jaar. Dit is de enige foto die ik heb van al die pianojaren.

Toen ik vijftien was, vond ik het mooi geweest en stopten de lessen. 

Al die jaren reisden de pianoboeken met me mee. Waarom? Een beetje sentiment, denk ik.

De boeken gebruik ik nu om kaarten en enveloppen van te maken. Zo blijven ze in het zicht en liggen ze niet ergens te verstoffen.

Zo kwam ik dus al jong met muziek in aanraking en nog steeds geniet ik daar erg van.