Ons derde kleinkind, Justin, heeft zwemles. Zijn zus Elise en neef Johnny hebben al twee zwemdiploma's en daar ben ik een beetje jaloers op.
Waarom?
Toen ik op de lagere school zat, hadden wij zwemles. Ik haalde mijn eerste diploma toen ik elf was, dus een stuk ouder dan de kinderen tegenwoordig.
Ik was en ben een waterrat en wilde dolgraag door voor mijn volgende diploma. Dat kon niet via school, dus ging ik op zwemles bij de Nederlandse Zwembond.
Helaas vond men daar dat ik ook bij hen mijn eerste diploma moest halen en dus ging ik weer op voor dit diploma.
Ik heb geen idee wat mijn ouders er van vonden, ik denk nu: wat een onzin en wat een geldklopperij.
Maar ik haalde mijn diploma en nu kon ik eindelijk op voor het volgende.
Maar helaas, de badmeester had zes tenen aan iedere voet en droeg van die doorzichtige zwemschoenen, zodat ik iedere keer die enge voeten zag. Ook het duiken was een probleem, ik ging iedere keer plat op mijn buik.
Eind van het liedje was, dat ik gestopt ben, en nu in het rijke bezit ben van twee eerste zwemdiploma's.
Maar ik heb voor mijn kleinkinderen een mooi verhaal over de badmeester met twaalf tenen.
En ik ben erg blij dat ze allemaal gewoon doorgaan voor het B-diploma.
Dit alles naar aanleiding van het stukje van
Bertie over zwemles.
