HARDERWIJK

De iPad is besteld. Dit bericht stond al op de lijst. 

Het werd hoog tijd om weer eens naar een museum te gaan.

Deze keer dus in Harderwijk. Een half uurtje rijden bij ons vandaan.

Het was heerlijk weer om te rijden en om door leuk Harderwijk te lopen. 

We gingen eerst naar het Marinus van Dokkum museum. 

Wat een leuk museum. We hebben echt hardop gelachen. 

De serie over peren was echt superleuk. 

En deze vond ik ook goed:

Marius krijgt een nieuw museum. Daar gaan we zeker nog eens heen. 

Hierna liepen we naar het Stadsmuseum. 

Daar moesten we eerst naar de filmzaal waar een leuke film draaide over Pension Harderwijk. Na afloop liepen we naar de salon uit de film. Hier was veel interessants te zien. 

Boven waren de kamers uit het Pension. Echt goed gedaan. 

Dit schilderij vond ik prachtig. 

Er was in het museum een tentoonstelling van Sierk Schröder.

Wat een prachtige schilderijen heeft hij gemaakt. 

Een leuk uitje met twee mooie musea. 

FAVORIETE BLOEM OF PLANT

Mijn iPad heeft het begeven. Heel lastig, want daar schrijf ik altijd mijn blogs op. Ik kan jullie blogs wel lezen, maar zie geen foto's en reageren lukt ook niet. Dus dat doe ik via de telefoon. Ik had de foto's nog niet op de laptop staan, dus daar kan ik ook niet op werken. Volgende week ga ik op zoek naar een nieuwe iPad. 

Gelukkig had ik dit bericht al geschreven. Pfff, heel vervelend. Toen ik net nog even iets wilde aanpassen gingen tekst en foto's aan de wandel. Ik hoop dat het een fatsoenlijk blog is geworden. 

Dus als het even stil is hier en jullie missen mijn reacties, dan weet je hoe dat komt. 

Een favoriete bloem of plant? Tja, dat is een beetje lastig. Ik ben namelijk behoorlijk allergisch voor de geur van bloemen. Toen ik nog voor de klas stond, was het voorjaar altijd een ding, al die narcissen en hyacinten en tulpen die de klas in kwamen, ik stond vaak met tranende ogen voor de klas.

Viooltjes in de tuin, of blauwe druifjes, nee, aan mij niet besteed. En een leuk boeket bloemen laat ik ook maar voorbij gaan. 

Ik kan wel echt genieten van de eerste crocussen, wat een heerlijk gezicht. Als we de deur uitstappen zien we deze grote vlakken crocusjes.

En de sneeuwklokjes , ook al zo mooi. 

Maar gelukkig bestaan er kamerplanten. En daar word ik wel blij van. 

WEER BEGONNEN

Voor deze koude en ongezellige voordeur wil ik graag een gordijn maken.

Gelukkig heb ik stofjes genoeg. Haha.

Ik heb bedacht om blokken van ( afgewerkt) 40x40 cm. te maken.

En toen ik begon, ging ik als een speer.

Het wordt een bonte bedoening, maar daar houden wij wel van. Het is niet meer alleen blauw en wit in huis: roze, rood, geel oranje zijn een beetje binnen geslopen.

Hier de eerste blokken:

Ik moet er nog 23 snijden. En dan ga ik alles in elkaar zetten.

Maar misschien pak ik volgende week de naaimachine en zet ik alvast wat blokken in elkaar. Lijkt me  leuk werk. 

DE LAATSTE KEER

12 jaar geleden werd Elise geboren. Toen we gevraagd werden, op te passen, zeiden we meteen:”Ja!”.

Wat was het leuk om deze lieverd iedere week in huis te hebben.

Daarna kwam Johnny, en wat later Justin. Iedere vrijdag was het pret, we brachten ze naar school, of de opvang en haalden ze weer op.

Zes jaar geleden werd Neo geboren en vier jaar geleden Jackie. 

Nu is Jackie eindelijk vier en mag ze ook naar de grote school, zoals ze zelf zegt. En nooit meer naar de kleine kindjes.

Vrijdag was het hier vakantie en kwamen onze vijf lieve schatten bij ons. We gingen naar de markt en daar liepen ze dan met zijn vijven voor ons.

Het was de laatste echte oppasdag, vandaag gaan ze allemaal naar school. Na twaalf jaar zijn de lange fijne dagen voorbij.

Nu zijn we zomaar op vrijdagochtend vrij. Om14.00 haal ik Neo en Jackie op uit school, Johnny gaat vaak naar huis en Elise en Justin voelen zich ook vaak te groot om nog te komen.

Ik denk dat we vrijdag maar lekker samen naar de markt lopen en een kop koffie gaan drinken.

EINDELIJK

Vorige week zijn we dan eindelijk verhuisd. Eigenlijk mogen we niet klagen, tussen het krijgen van de sleutel en de verhuizing zaten twee maanden. In die maanden is er heel veel gedaan: plafonds en muren en deuren geschilderd, spachtelputz. Nieuwe verwarmingsketel en alles wat daar bij hoort. Een nieuwe keuken ( nog even zonder afzuigkap), raambekleding , zoals dat zo mooi heet.

De verhuizing ging voorspoedig, even was er twijfel of de mooie kast van mijn vader in de berging kon, maar met veel passen en meten is dat gelukt. Hulde aan de verhuizers.

Onze dochter was er de hele dag, dat was fijn, want af en toe kon ik de boel niet overzien. En in het weekend kwamen de kinderen/ schoon/klein en hebben fantastisch geholpen. 

‘s Avonds gingen we met haar en het gezin uit eten, kleindochter Elise was 12 geworden en dat moest natuurlijk gevierd.

Nu is het een kwestie van uitpakken, bedenken waar alles moet staan, enzovoort.

Kleindochter Jackie hielp met de boekenkast inruimen:

We zijn nog niet klaar, maar ik kan jullie wat mooie foto’s laten zien.

De glas in lood ramen passen precies voor de kleine ramen, nu staan ze weer te stralen.

Een gezellig hoekje:

Er hangen weer quilts, dat hoort echt bij ons. Ze moeten even uithangen en op de goede hoogte gehangen worden, maar dit is toch echt onze stijl.

En de servieskast staat weer, heel gezellig.

En mijn atelier natuurlijk. Hier moet nog wel wat gebeuren. 😉

Zo, dat was even een inkijkje in ons nieuwe appartement. Morgen weer verder uitpakken en opruimen.

Oja, heel hartelijk bedankt voor jullie reacties via de mail, mijn blog én de post natuurlijk.

SCHABBING

Al jaren gebruik ik, ook officieel, mijn meisjesnaam Schabbing.

Niet de achternaam van Jeroen, hij heet Linders, en ik vind mijn eigen naam leuker en mooier.

Nu ben ik heel benieuwd wat jullie hierboven lazen: Schabbing of Sjabbing.

Om één of andere reden, wordt mijn achternaam vrijwel altijd uitgesproken als Sjabbing.

Mijn moeder werd hier altijd een beetje vervelend van, en zei dan:” Het is Schabbing. Zegt u ook sjool?”

Als ik in een gesprek twee keer Schabbing zeg, en de ander zegt twee keer Sjabbing, dan zeg ik het ook: “het is Schabbing”. 

Als de de tandarts, de doktersassistente, de winkel waar ik al jaren kom nog steeds Sjabbing zegt, denk ik wel eens : “ Zegt u ook sjool?” 

Afgelopen week gebeurde dit drie keer. Grrrr.

Toen Maaike, onze dochter, van de week mijn telefoon opnam, werd er gevraagd naar mevrouw Sjabbing.

Ze had mijn gemopper natuurlijk al vaak gehoord, nu ze het zelf meemaakte vond ze het erg stom.

Maak ik me er echt druk om? Nee, natuurlijk niet. Maar apart is het wel.

SPELLETJES

Lastig onderwerp, vandaag want ik houd niet zo van spelletjes.

Maar toch zijn er twee favorieten: kaarten.

En dan vooral duizenden en vijven. Twee spellen die altijd bij mijn schoonmoeder gespeeld werden.

En dat ging er fanatiek aan toe: “met het mes op tafel” werd er altijd gezegd.

In de vakantie spelen we het regelmatig.

En dammen. Ik ben er best goed in. Vroeger speelden wij het veel thuis. En kennen jullie vluggertje? Dan moet je zo snel mogelijk je stenen verliezen. Heerlijk!

Wat ik wel leuk vind, is om met de kleinkinderen iets te doen.

Kwartetten met Neo is altijd spannend. Hij verzint iedere keer weer nieuwe spelregels, ik lach me rot.

Het groene en blauwe plankje maakte mijn vader zo’n 35 jaar geleden voor onze kinderen. Want die hadden geklaagd:” opa, we willen wel kaarten, maar onze handen zijn te klein”.

Momenteel is Roodkapje favoriet bij  Jackie van drie. Ze haalt met enig oefenen het hoogste niveau.

Deze kleine/ grote schat is bijna vier. En dan mag ze naar school en worden er hier op vrijdag overdag geen spelletjes meer gespeeld.