OP REIS MET MIJN BROER maandag

We hebben thuis al een hotel gereserveerd, maar bij aankomst blijkt het  verbouwd te worden. Dus zoeken we een ander hotel. Dat wordt : Hotel Chisinau". Het is echt een jaren '60 hotel, oud en oubollig maar keurig schoon. Hoewel, de wc.....

Gauw inchecken en dan op zoek naar een restaurant. Want zo'n reis gaat je niet in de kouwe kleren zitten. We vinden een leuk restaurant en gaan daar heerlijk eten. Als C. in het buitenland is, vraagt hij altijd: "what do local people usually eat?" Zijn kinderen vinden dat vreselijk, maar ik vind het geweldig. Zo komen we met een Moldaviër aan de praat die Duits spreekt en ons helpt met de kaart.

We eten heerlijk, een drankje erbij, en we zijn helemaal trots dat dit eerste, lange stuk achter de rug is.

C. zit aan de Moldavische soep, ik neem Moldavische kaas.

Het is hier wel een louche bedoening hoor. Heel veel dure auto's, een jongen met een pistool aan zijn broekriem. Er is in Moldavië veel vrouwenhandel en we denken dat de mensen in dit restaurant daarom zo rijk zijn. We voelen ons niet onveilig, maar helemaal ontspannen is het ook niet.

Maar het eten is goed, en voor een schappelijke prijs.

Na de lunch lopen we nog even de hoofdstraat in. Het is werkelijk armoe troef hier. Moldavië is het armste land van Europa ( nu, zoveel jaar later nog steeds).

Dan komen we in een prachtig park terecht, daar gaan we maar weer even zitten en wat drinken.

C. stelt weer zijn beruchte vraag, maar nu wil hij weten wat local people drink.

Dat wordt niet begrepen, maar gelukkig zitten er naast ons twee jonge vrouwen die Engels spreken en C. aan een lokaal biertje helpen.

En dan moet ik naar de w.c.. Die is gauw gevonden en het is weer een heel gedoe. Bij binnenkomst krijgt iedereen vier velletjes wc papier mee. Maar omdat ze wel zien dat ik een buitenlandse ben, krijg ik een hele rol mee. Wat luxe! De deur van de wc kan niet op slot en het is ook nog eens een halve deur, waar je zo onderdoor kan kijken. De wc staat op een verhoging, dus iedereen kan lekker naar binnen kijken. En dan is het ook nog zo'n Franse hurk wc. Maar ja, als je moet, dan moet je. Handen wassen en dan afdrogen aan een stuk wc papier. Kosten : 9 cent.

Morgen willen we naar Transnistrië. Waarom? Mijn broer is een groot Kuifje-fan en een aantal boeken over hem spelen zich af in landen die gebaseerd zijn op Moldavië en Transnistrië. En nu we toch in de buurt zijn, grijpen we onze kans om daar ook heen te gaan. C. besluit met de bus naar het hotel te gaan en daar te kijken of hij iemand kan vinden die ons daar heen wil brengen. En ik? Ik ga lekker lopend terug.

Bij het hotel heeft C. een taxichauffeur gevonden die ons morgen naar Transnistrië brengt. 

OP REIS MET MIJN BROER zondag

Als we 's morgens wakker worden, ruimen we onze coupé op en dan is het genieten van al het moois buiten.Wilde rivieren, ooievaars, keuterboertjes met schapen, oude en nieuwe huizen , bergen en kilometers zonnebloemen. We dachten dat er een restauratiewagon in de trein was, maar dat is niet zo. Geen eten mee, en toch wel erge trek krijgen is dan niet zo mooi

We ontdekken dat iedere trein een "mannetje" heeft. Dit is de controleur die alles in de trein in de gaten houdt. 

C. overlegt met hem en bij een groot station mag hij even uitstappen om wat te eten voor ons te halen. Brood met worst, water en chocola. Een held!

Midden in de nacht is er een grenscontrole. De bakken onder ons bed worden gecontroleerd, gelukkig geen smokkelwaar. Een spannend moment hoor.

Maar onder de vloer in de gang zijn ook bakken die bekeken worden en we moeten wel lachen, wie doet daar nou smokkelwaar in. Het wordt echt heel uitgebreid gecontroleerd en we denken dat iedereen dat wel weet.

Na een hele lange reis komen we eindelijk in Boekarest aan.

We hebben een uur om kaartjes te kopen naar Chisinau. Gelukkig is C. al eens eerder op dit station geweest en weet waar het loket is. Hij regelt de kaartjes, we wisselen geld en eten even snel iets bij Macdonalds.

Als we weer in de trein zitten, vertel ik C. dat ik Fransen sprak die via Brest naar Parijs wilden reizen.

Wij dachten natuurlijk aan Brest in Frankrijk en vrijwel tegelijk declameren we het gedicht :

Sulina Braila, Sulina Brest.

Het Brest in dit gedicht blijkt niet te bestaan, ontdek ik later. Maar wat een mooi moment om zo samen ( een deel van ) dit gedicht te kunnen opzeggen.

We gaan nu echt Oost-Europa in. Wat een avontuur! 

De reis van Boekarest naar Chisinau is trouwens een goede, snelle reis. We hebben allebei een skai bank, twee lakens en een kussen. En ik heb heerlijk geslapen hoor. 

Maar eerlijk is eerlijk: de wc is heel vies!

In Ungheni, een grensplaats met Moldavië gebeurt iets spannends. We gaan van smalspoor naar breedspoor. Ik wist niet eens dat dit kon, en vind het een spannende gebeurtenis.

We worden gewaarschuwd dat we niet naar buiten mogen kijken, we mogen niet uit de coupé, en geen foto's of films maken. Maar dat doe ik toch, want dit is echt iets heel bijzonders.

De wagons worden allemaal losgekoppeld, het onderstel wordt losgemaakt en dan wordt de wagon omhoog getakeld. Het onderstel wordt weggereden, het brede onderstel wordt onder de wagon gereden , de wagon gaat omlaag en aangekoppeld. En als dat met de hele trein is gedaan, kunnen we weer verder.

Dit duurt al met al drie uur en al die tijd zitten we in de wagon waar we niet uit mogen.

Dan gaan we verder en ineens bedenkt C. dat we wel via Kiev naar huis kunnen. Ik weet niet eens waar Kiev ligt, maar het klinkt spannend. De treinbijbel van Thomas Cook wordt geraadpleegd en we kiezen een mooie trein en zodra we in Chisinau aankomen regelen we de tickets. Dit gaat heel snel en in één keer goed.

zondag (klik) : Boekarest 27-7 20.00 - Chisinau 28-7 9.00

                         13 uur voor 570 km.

Google laat geen treinreis zien, dus laat ik een autoreis zien, zodat jullie toch een beetje weten hoe we reisden.

We hebben dan dus zo'n 42 uur in de trein gezeten.

OP REIS MET MIJN BROER zaterdag

Nadat C. zijn vrouw en dochter naar het vliegveld had gebracht, liepen we naar de Akropolis.

Wat was het daar mooi. Ik was er heel erg van onder de indruk. Wat een schoonheid, wat prachtig, wat mooi. Jullie snappen, hier kan ik wel een dag doorbrengen. Maar dat gebeurt niet. We moeten verder.

We willen namelijk ook naar de aflossing van de wacht. En dat is ook een geweldig spektakel.

Mijn oma had een ansichtkaart waar zo'n wachter op stond ( 60 jaar geleden, denk ik). En al die jaren heb ik gehoopt dit ooit eens in het echt te willen zien. En nu zie ik ze zomaar. Ik vind het geweldig. 

C. ook, en we hebben veel plezier om alles wat er gebeurt. Deze mannen hebben een lange opleiding achter de rug, en het stilstaan, lopen en de afwisseling zijn echt heel vermoeiend. Maar het is een hele eer als je hiervoor gevraagd wordt. 

We hebben nog net tijd voor een heerlijke lunch, want de reis gaat beginnen.

Het eerste stuk van onze reis is naar Thessaloniki.

We hebben een mooie trein en genieten van alle drukte om ons heen. 

Als we in Thessaloniki aankomen is het tijd voor iets lekkers. C. is werkelijk geweldig, hij regelt een heerlijk dinertje in een restaurant dat eigenlijk al dicht is, maar we mogen gelukkig nog even eten.

We hebben drie uur de tijd om te eten, terug te gaan naar het station en kaartjes te kopen naar Boekarest. Perron vinden en dan instappen, op naar Boekarest.

C. blijft de halve nacht wakker, want er heel veel te zien, ondanks dat we in het donker reizen. Veel legervoertuigen, de maan en als echte treingek, is voor hem het reizen met de trein ook geweldig.

dag 2   (klik) : 

Athene 26-7 15.00 -  Thessaloniki 26-7 21.00

Thessaloniki 26-7 24.00 - Boekarest 27-7 19.00

Een reis van 28 uur en 1.392 km.

OP REIS MET MIJN BROER vrijdag

Hier begint het verhaal over Brest. Over een paar dagen lezen jullie er alles over, maar ik begin bij het begin.

Het begon allemaal 13 jaar geleden. Toen stapte ik in het vliegtuig naar Athene. 

Hier vliegen we over de Isthmus van Corinthe. Heel indrukwekkend van boven af, maar het verhaal is ook heel interessant.

Op het vliegveld van Athene stapte ik in een taxi naar het hotel waar mijn broer logeerde. Een dolle rit, want de chauffeur wilde niet de straat van het hotel in rijden. “Mocht hij niet van zijn baas”. Dus ik moest uitstappen en door een grote mensenmenigte naar het hotel lopen. Dat was spannend hoor, allemaal mannen, drank, drugs, achteraf natuurlijk raar dat hij me zo achterliet, maar het kwam goed. Foto vanuit mijn hotelkamer. 

Het was een spannend begin van een spannende vakantie. Mijn broer wilde namelijk met de trein door Oost-Europa reizen en hij vroeg of ik het leuk vond om mee te gaan. De reis startte dus in Athene. En de bedoeling was uiteindelijk in Transnistrië te komen. Die avond gingen we ergens gezellig eten ( mijn schoonzusje en nichtje waren er ook bij). Zij vertrokken de volgende dag en broer C en ik gingen Athene in. Wat een ervaring, zo ver van huis, zoveel indrukken die ik die eerste dag al op deed. 

dag 1 (klik): Afstand Schiphol- Athene : 3.000 km.

Het linkje geeft de reis met de auto aan. Het lukte niet om een vliegreis te plaatsen. Maar het gaat er om om te laten zien hoe de reis ongeveer ging. 

ARTALMERE

Dinsdag waren we eindelijk weer als Art Almere bij elkaar. We hadden elkaar lang niet gezien en hadden heel wat te vertellen. We waren nog niet compleet, hopelijk de volgende keer in augustus wel.

Er viel weer veel te bewonderen, maar omdat een aantal werken op een tentoonstelling komen, kan ik er geen foto’s van plaatsen.

Maar ik heb wel een foto van dit mooie werk van Marian.

Zij heeft prachtige smalle lijnen genaaid.

Mia is aan het haken geslagen:

Hilly had een werkje over Corona mee. We blijven er nog een tijd last van houden, vrezen we.

Ik had van alles en nog wat mee, natuurlijk nog niks af, jullie hebben het regelmatig langs zien komen.

Hopelijk heb ik bij de volgende bijeenkomst eindelijk weer eens een Affo.

P.S. ik stuurde mijn foto's op mijn mobiel altijd via "Collect " naar de laptop.

Nu moest ik ineens inloggen, heb ik gedaan, maar ik krijg de foto's niet meer geopend.

Wie herkent dit of weet wat ik moet doen?

NEO

Kleinzoon Neo ( twee en een half jaar) is gek van eieren. Iedere keer als hij hier is, moet de koelkast open en gaat hij met opa “ ei kijken”. De eieren worden bekeken, geteld en van het ene vakje in het andere gezet. Grappig genoeg lust hij helemaal geen ei.

Ik wist voor hem wel iets leuks om uit dit huis te geven. Het eierrekje van mijn opa. Dit was de vader van mijn vader, ik heb hem goed gekend, en vond het leuk om dit rekje aan zijn achter-achterkleinzoon te geven. Bij de Hema kocht ik houten eieren. Alles werd ingepakt en vrijdag kreeg hij het.

Het is wel duidelijk dat hij er heel blij mee was. 

SLINGER

Precies op tijd was de slinger klaar. Het was een heel leuk werkje.

Bedankt voor het patroon, Elizabeth.

Hier hangt hij precies goed, boven de t.v. En onder onze trouwe klok die meegaat naar ons vijfde huis.

Morgen de eerste bezichtigingen.