OP REIS MET MIJN BROER

Ik twijfelde even of de reis met mijn broer leuk zou zijn voor mijn blog.

Maar wat hebben jullie toch steeds leuk gereageerd. En heel veel vragen gesteld.

Nu zal ik de vragen beantwoorden.

- Was het eng? Nee, niet eng, maar wel spannend.

- De wissel van breedspoor naar smalspoor en omgekeerd. Mijn broer wist dat dit zou gebeuren, ik wist niet eens dat het bestond.

We moesten echt in de wagon blijven, daar werd streng op gecontroleerd. 

- Het sanitair was echt vreselijk. Ik heb nog gedacht om wat foto's te plaatsen, maar dat vind ik niet correct. Er werd echt wel gewerkt om alles netjes te houden. Maar met weinig mankracht en de grote armoede, is het natuurlijk heel moeilijk om alles te onderhouden. Niemand wil naar zo’ w.c. of onder de douche, ook de mensen daar niet.

- De grenswachten waren echt vreselijk. We hadden al snel door, dat hoe platter de pet die ze droegen, hoe hoger de rang. En hoe onbeschofter men werd. En geloof me, we hebben ons keurig gedragen, maar soms was het moeilijk om je fatsoen te houden.

Maar onze humor en het plezier in de reis, maakten het allemaal toch goed te doen.

- De route: we hadden van te voren geen route bedacht. We wisten wel dat we naar Moldavië wilden, verder hebben we alles aan het toeval overgelaten. Gelukkig is mijn broer heel bereisd en handig met spoorboekjes.

- Transnistrië: daar wilde mijn broer graag heen, en het was echt de moeite waard. Ook daar vreselijke armoede, maar hier waren de mensen heel onvriendelijk.

- Mijn korte haar viel veel mensen op. Staat zeker leuk, maar ik was daar 13 jaar jonger en een paar kilo’s lichter. Het staat me nu echt niet meer.

- Ik wilde in Kiev voor het thuisfront iconen kopen. Om voor ieder (schoon) kind een passende te kopen, heb ik me erg uit moeten sloven. Maar met goede wil van de verkoopster en mijn goede Hints uitleg, is dat gelukt. Helaas waren ze van slechte kwaliteit en was er na een jaar niet veel meer van over.

Zou ik nog eens zo'n reis willen doen?

Nee, ik ben hier nu wel een beetje te oud voor (haha), maar de situatie in deze landen is echt nog meer verslechterd. En ik weet nu wat er mis had kunnen gaan en daar ga ik me niet meer aan wagen.

Gelukkig is het contact met mijn broer goed, en gaan we nog heel vaak samen op pad. Maar nu gewoon met de auto, en binnen Nederland. Zoals hier, naar Castricum.