Het beertje werd altijd bewaard, maar na 32 jaar en vorige week een aanval van de poes, was er niet veel meer van over.
Jackie en Neo vonden het heel zielig voor papa en vroegen of ik hem kon maken.
Ik had precies het goede stofje liggen, dus kon aan de slag.
Het was wel een gedoe, maar ik heb mijn best gedaan. De beentjes hoefden niet.
's Avonds werd Blo naast papa's kussen gelegd. En die was er blij mee.
Wat goed! De bear repair shop!
BeantwoordenVerwijderenWat lief: Blo, de kinderen en jij! En ik vind de naam geweldig!
BeantwoordenVerwijderenGoed gelukt! Leuke naam !
BeantwoordenVerwijderenAch, wat schattig.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke verrassing voor je zoon, mijn zoons hebben ook nog steeds hun lievelingsknuffel van vroeger.
BeantwoordenVerwijderenWat lief, die bezorgdheid van je kleinkinderen. Hij kan nu weer jaren mee
BeantwoordenVerwijderenAh, wat fijn en leuk, knap werk!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat Blo nu weer heel is en naast zijn baasje kan slapen, want zoiets doe je natuurlijk nooit weg!
BeantwoordenVerwijderenAch wat lief van iedereen. En dan dat dekentje!
BeantwoordenVerwijderenZo schattig. Gelukkig kan Blo weer een tijdje mee.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet eens waar mijn beer destijds gebleven is... Maar Blo "doet het weer".
BeantwoordenVerwijderen