OPPIMPEN

Dit bankje willen we graag meenemen, maar dan wel in een andere kleur.

Dus kocht ik kalkverf en bruine was en ging aan de slag.

Een “ echt” brocante bankje.

En dan heb ik een vraag:

Dit brandertje kochten mijn ouders ooit in Finland.

Mijn moeder had het vaak aan staan, maar ik weet niet hoe het werkt.

Ik neem aan dat er onderin een waxinelichtje moet.

En doe je dan boven in het midden water met een lekker olietje?

VERHUIZING

Hoera, ons huis is verkocht. Het is nog even wachten of de koper de financiering rond krijgt, maar daar gaan we wel van uit. 

Op 7 september krijgen we de sleutel van ons nieuwe appartement en op 17 en 18 september verhuizen we.

Velen van jullie vroegen zich af waar we heen gaan en of we er niet in ruimte op achteruit gaan.

Vorig jaar kocht mijn broer een appartement en een schoonzus kocht een levensloopbestendig huis.

En tja, toen begon het bij ons ook te kriebelen. Blijven we hier, of gaan we kleiner wonen? En waar gaan we dan heen?

Jeroen heeft heel lang "in de bouw" gewerkt en heeft een oog voor nieuwe projecten. Hij zag een mooi project in Almere-Haven, nieuwbouw, vlakbij het centrum ( het dorp), mooie plek, dus dat werd inschrijven.

En tot ons grote plezier werden we ingeloot en kunnen we dus echt gaan verhuizen.

Van een mooi groot huis met tuin, gaan we naar een appartement. Van koop naar huur, maar o, wat hebben we er zin in.

Natuurlijk leveren we ruimte in, maar ons huis is echt te groot. En we hebben niet zo'n zin meer in de grote tuin.

Onze wens is, om, als we weg willen, de caravan aan te haken en op pad te gaan. De deur van het appartement dichttrekken en wegwezen.

De eerste vakantie staat gepland voor oktober. Wat lijkt het ons heerlijk.

Op de achtergrond het appartementencomplex, wij gaan aan de andere kant wonen.

Omdat het nog niet opgeleverd is, en er nog gebouwd wordt, kunnen we nog niet aan de voorkant komen.

Het staat midden in het groen, naast het Voedselbos. En voor de kleinkinderen is er Jeugdland.

Dus nu nog de laatste spullen inpakken en van alles regelen.

OP REIS MET MIJN BROER

Ik twijfelde even of de reis met mijn broer leuk zou zijn voor mijn blog.

Maar wat hebben jullie toch steeds leuk gereageerd. En heel veel vragen gesteld.

Nu zal ik de vragen beantwoorden.

- Was het eng? Nee, niet eng, maar wel spannend.

- De wissel van breedspoor naar smalspoor en omgekeerd. Mijn broer wist dat dit zou gebeuren, ik wist niet eens dat het bestond.

We moesten echt in de wagon blijven, daar werd streng op gecontroleerd. 

- Het sanitair was echt vreselijk. Ik heb nog gedacht om wat foto's te plaatsen, maar dat vind ik niet correct. Er werd echt wel gewerkt om alles netjes te houden. Maar met weinig mankracht en de grote armoede, is het natuurlijk heel moeilijk om alles te onderhouden. Niemand wil naar zo’ w.c. of onder de douche, ook de mensen daar niet.

- De grenswachten waren echt vreselijk. We hadden al snel door, dat hoe platter de pet die ze droegen, hoe hoger de rang. En hoe onbeschofter men werd. En geloof me, we hebben ons keurig gedragen, maar soms was het moeilijk om je fatsoen te houden.

Maar onze humor en het plezier in de reis, maakten het allemaal toch goed te doen.

- De route: we hadden van te voren geen route bedacht. We wisten wel dat we naar Moldavië wilden, verder hebben we alles aan het toeval overgelaten. Gelukkig is mijn broer heel bereisd en handig met spoorboekjes.

- Transnistrië: daar wilde mijn broer graag heen, en het was echt de moeite waard. Ook daar vreselijke armoede, maar hier waren de mensen heel onvriendelijk.

- Mijn korte haar viel veel mensen op. Staat zeker leuk, maar ik was daar 13 jaar jonger en een paar kilo’s lichter. Het staat me nu echt niet meer.

- Ik wilde in Kiev voor het thuisfront iconen kopen. Om voor ieder (schoon) kind een passende te kopen, heb ik me erg uit moeten sloven. Maar met goede wil van de verkoopster en mijn goede Hints uitleg, is dat gelukt. Helaas waren ze van slechte kwaliteit en was er na een jaar niet veel meer van over.

Zou ik nog eens zo'n reis willen doen?

Nee, ik ben hier nu wel een beetje te oud voor (haha), maar de situatie in deze landen is echt nog meer verslechterd. En ik weet nu wat er mis had kunnen gaan en daar ga ik me niet meer aan wagen.

Gelukkig is het contact met mijn broer goed, en gaan we nog heel vaak samen op pad. Maar nu gewoon met de auto, en binnen Nederland. Zoals hier, naar Castricum. 

OP REIS MET MIJN BROER zaterdag

En dan komen we op zaterdag 2 augustus eindelijk in Amsterdam aan.

Wat een reis hebben we achter de rug.

Heel veel gezien, heel veel geleerd ( het leukste was om steeds in de treinbijbel een nieuwe reis uit te zoeken), lekker gegeten en gedronken, leuke mensen ontmoet, maar ook heel vervelende.

Mooie natuur gezien, mooie gebouwen, armoe en rijkdom.

Samen met mijn broer deze reis kunnen maken was een geweldige ervaring. 

In totaal heb ik deze week zo'n 8000 km. gereisd, waarvan 5000 met de trein.

OP REIS MET MIJN BROER vrijdag

Keurig op tijd komt onze trein in Warschau aan.

Onze Poolse vrienden lopen even met ons mee om te helpen kaartjes voor Amsterdam te kopen.

Dan nemen we afscheid van ze en gaan de stad in.

Wat is het hier rustig, heerlijk weer en leuke terrasjes waar we lekker koffie met gebak nemen.

Het is hier zo mooi, alles is na de oorlog herbouwd.

Ook hier weet C. goed de weg.

Dan gaan we de Joodse wijk in, weer en terrasje met natuurlijk lokaal bier:

We lunchen bij Pod Samsonem, waar ze heerlijk Joods eten serveren.

Bij de "Wystula", de rivier die door Warschau stroomt.

Als we ontdekken dat hier een Hard Rock Café is, gaan we natuurlijk nog even naar binnen.

En dan is het haasten naar het station, want de trein vertrekt. En dan gaat er van alles mis, de trein vertrekt van een ander perron, er is vertraging, en dat wordt allemaal wel omgeroepen, maar alleen in het Pools. Ook geen vermelding op de borden, en als je naar huis wilt, is ieder oponthoud vervelend.

Maar natuurlijk gaat het uiteindelijk goed.

Onderweg krijgen we een medepassagier, een dronken Pool die mij beveelt zijn bed op te maken, en de coupé op te ruimen. C. haalt "het mannetje" erbij en de man wordt naar een andere coupé gestuurd. 

We dineren in de restauratiewagon: het is heerlijk eten.

vrijdag: Warschau 1-8 19.00 Amsterdam 2-8 11.00

Een reis van 16 uur

OP REIS MET MIJN BROER donderdag

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt gaan we Kiev in. 

Vanuit onze hotelkamer zien we deze prachtige orthodoxe kerk en daar gaan we eerst heen. 

Wat is het hier mooi, en zoveel devotie en mooi gezang. We blijven een tijdje en kopen wat souvenirs 

( iconen) voor thuis.

Ook hier weer veel rijkdom naast grote armoede. We willen niet weten hoe men hier aan zijn geld komt ( hier is, net als in Moldavië, veel mensenhandel).

Maar voor de toerist en de rijken is het leuk shoppen hier.    

Helaas moeten we alweer vroeg weg, want onze trein naar Warschau staat klaar.

We hebben een goede reis, mede dankzij leuke, jonge Polen die ons uitnodigen samen met hen bier te drinken en lekker te kletsen. Dat doet ons goed. Als C. en ik naar onze coupé teruggaan, beloven ze het rustig aan te doen en gaan gedrieën allerlei mooie Poolse liederen zingen. Daar val ik wel heel fijn bij in slaap.     

Heerlijke verse koffie met nootjes.

Onderweg stoppen we in een grote loods waar de onderstellen van de trein weer verwisseld worden.

donderdag: Kiev: 31-7 13.00    Warschau: 1-8 7.00          

Dus een reis van 16 uur !                                           

OP REIS MET MIJN BROER dinsdag en woensdag

Na een goede nacht sta ik vroeg op. Vóór het ontbijt loop ik even een rondje buiten. Wat is het toch geweldig om hier te zijn.

Om 8.45 staat onze chauffeur klaar. 

Hij stelt zich voor als Alex en is met zijn privé auto, omdat taxi's de grens met Transnistrië niet over mogen.

Ooit was hij in Nederland voor een volksdansbijeenkomst. Daarom stelt hij voor dat we doen alsof we elkaar daar van kennen, dat geeft wat minder problemen bij de grens. 

Dankzij Alex gaan we redelijk snel de grens over en zijn we in Transnistrië. 

Kijk dit jochie eens trots met zijn FC Sheriff shirtje voor het immense voetbalstadion staan.

We vinden het geweldig, maar het thuisfront is iets minder enthousiast, want er geldt een negatief reisadvies voor het land.

Gelukkig weten wij dat niet en nemen we eerst maar eens koffie met wat lekkers.

En dan hebben we een uur om Tiraspol te bekijken.

Armoe troef. We vinden de mensen heel onvriendelijk. Dat is in Moldavië echt niet zo.

We kopen een fles wodka, een pakje sigaretten en thee. Helaas wordt de thee bij de grens van me afgenomen. Een grenswacht ziet het en pakt het af. Gelukkig wordt er niet verder gezocht, want we hebben allebei onze fototoestellen en telefoon mee. 

Hierna terug naar Moldavië.

We rijden langs een prachtige kerk:

Pakken nog even een terrasje en dan weer richting trein, want we vertrekken naar Kiev.

We boffen niet, want onze coupé is naast de w.c. en die stinkt!!

Midden in de nacht worden we wakker van getik. Er blijkt een mevrouw op de w.c. te zitten die er niet meer uit kan, want de deurklink is afgebroken.

We vinden het landschap prachtig, maar o, wat een onvriendelijke grenswachten onderweg, veel machtsvertoon en arrogantie.

Na weer een mooie treinreis komen we in Kiev aan. 

Tickets voor Warschau regelen en dan met de taxi naar het hotel.

We hebben een prachtig hotel, schoon, mooi sanitair, schone bedden, heerlijk.

Dan nog even Kiev in voor wat boodschappen en daarna eten we in het hotel. 

Voor ik in bed lig, slaap ik al. Heerlijk.

dinsdag : met de auto van Chisinau naar Transnistrië

dinsdag: Chisinau 29-7 19.30  Kiev: 30-7 13.30. Helaas kan ik op Google geen treinreis vinden, dan maar een kaart met een autoreis.

OP REIS MET MIJN BROER maandag

We hebben thuis al een hotel gereserveerd, maar bij aankomst blijkt het  verbouwd te worden. Dus zoeken we een ander hotel. Dat wordt : Hotel Chisinau". Het is echt een jaren '60 hotel, oud en oubollig maar keurig schoon. Hoewel, de wc.....

Gauw inchecken en dan op zoek naar een restaurant. Want zo'n reis gaat je niet in de kouwe kleren zitten. We vinden een leuk restaurant en gaan daar heerlijk eten. Als C. in het buitenland is, vraagt hij altijd: "what do local people usually eat?" Zijn kinderen vinden dat vreselijk, maar ik vind het geweldig. Zo komen we met een Moldaviër aan de praat die Duits spreekt en ons helpt met de kaart.

We eten heerlijk, een drankje erbij, en we zijn helemaal trots dat dit eerste, lange stuk achter de rug is.

C. zit aan de Moldavische soep, ik neem Moldavische kaas.

Het is hier wel een louche bedoening hoor. Heel veel dure auto's, een jongen met een pistool aan zijn broekriem. Er is in Moldavië veel vrouwenhandel en we denken dat de mensen in dit restaurant daarom zo rijk zijn. We voelen ons niet onveilig, maar helemaal ontspannen is het ook niet.

Maar het eten is goed, en voor een schappelijke prijs.

Na de lunch lopen we nog even de hoofdstraat in. Het is werkelijk armoe troef hier. Moldavië is het armste land van Europa ( nu, zoveel jaar later nog steeds).

Dan komen we in een prachtig park terecht, daar gaan we maar weer even zitten en wat drinken.

C. stelt weer zijn beruchte vraag, maar nu wil hij weten wat local people drink.

Dat wordt niet begrepen, maar gelukkig zitten er naast ons twee jonge vrouwen die Engels spreken en C. aan een lokaal biertje helpen.

En dan moet ik naar de w.c.. Die is gauw gevonden en het is weer een heel gedoe. Bij binnenkomst krijgt iedereen vier velletjes wc papier mee. Maar omdat ze wel zien dat ik een buitenlandse ben, krijg ik een hele rol mee. Wat luxe! De deur van de wc kan niet op slot en het is ook nog eens een halve deur, waar je zo onderdoor kan kijken. De wc staat op een verhoging, dus iedereen kan lekker naar binnen kijken. En dan is het ook nog zo'n Franse hurk wc. Maar ja, als je moet, dan moet je. Handen wassen en dan afdrogen aan een stuk wc papier. Kosten : 9 cent.

Morgen willen we naar Transnistrië. Waarom? Mijn broer is een groot Kuifje-fan en een aantal boeken over hem spelen zich af in landen die gebaseerd zijn op Moldavië en Transnistrië. En nu we toch in de buurt zijn, grijpen we onze kans om daar ook heen te gaan. C. besluit met de bus naar het hotel te gaan en daar te kijken of hij iemand kan vinden die ons daar heen wil brengen. En ik? Ik ga lekker lopend terug.

Bij het hotel heeft C. een taxichauffeur gevonden die ons morgen naar Transnistrië brengt.