FRANS VAN ISACKER

Ik ben geen kenner van poëzie en lees het niet vaak.

Maar dit gedicht vind ik prachtig. Ik las het zeker 50 jaar geleden voor het eerst en ik vind het nog steeds heel erg mooi.

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -

Van middag - lang reeds was hij heengespoed -
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'

Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'


---------------------------------------------------
uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)

De Belg Frans van Isacker schreef een prachtig verhaal met de titel: De reis naar Ispahan.

Ik wil niet verklappen waar het over gaat, misschien wil iemand het lezen. 

Maar ieder jaar als er kersen zijn, en ik heb twee kersen aan elkaar, dan denk ik aan dit boek. Want in dit verhaal staat iets over kersen.

Ik kocht het boek in Antwerpen op 18-11-1980 en heb het al zeker tien keer gelezen. En iedere keer emotioneert het me. 

Heeft iemand dit verhaal wel eens gelezen?

P.S. het is wat rustig hier want ik ben bezig met de quilt van Justin. En vanwege de vakantie passen we extra op en schiet het bloggen er een beetje bij in.