Als we 's morgens wakker worden, ruimen we onze coupé op en dan is het genieten van al het moois buiten.Wilde rivieren, ooievaars, keuterboertjes met schapen, oude en nieuwe huizen , bergen en kilometers zonnebloemen. We dachten dat er een restauratiewagon in de trein was, maar dat is niet zo. Geen eten mee, en toch wel erge trek krijgen is dan niet zo mooi
We ontdekken dat iedere trein een "mannetje" heeft. Dit is de controleur die alles in de trein in de gaten houdt.
C. overlegt met hem en bij een groot station mag hij even uitstappen om wat te eten voor ons te halen. Brood met worst, water en chocola. Een held!
Midden in de nacht is er een grenscontrole. De bakken onder ons bed worden gecontroleerd, gelukkig geen smokkelwaar. Een spannend moment hoor.
Maar onder de vloer in de gang zijn ook bakken die bekeken worden en we moeten wel lachen, wie doet daar nou smokkelwaar in. Het wordt echt heel uitgebreid gecontroleerd en we denken dat iedereen dat wel weet.
Na een hele lange reis komen we eindelijk in Boekarest aan.
We hebben een uur om kaartjes te kopen naar Chisinau. Gelukkig is C. al eens eerder op dit station geweest en weet waar het loket is. Hij regelt de kaartjes, we wisselen geld en eten even snel iets bij Macdonalds.
Als we weer in de trein zitten, vertel ik C. dat ik Fransen sprak die via Brest naar Parijs wilden reizen.
Wij dachten natuurlijk aan Brest in Frankrijk en vrijwel tegelijk declameren we het gedicht :
Sulina Braila, Sulina Brest.
Het Brest in dit gedicht blijkt niet te bestaan, ontdek ik later. Maar wat een mooi moment om zo samen ( een deel van ) dit gedicht te kunnen opzeggen.
We gaan nu echt Oost-Europa in. Wat een avontuur!
De reis van Boekarest naar Chisinau is trouwens een goede, snelle reis. We hebben allebei een skai bank, twee lakens en een kussen. En ik heb heerlijk geslapen hoor.
Maar eerlijk is eerlijk: de wc is heel vies!
In Ungheni, een grensplaats met Moldavië gebeurt iets spannends. We gaan van smalspoor naar breedspoor. Ik wist niet eens dat dit kon, en vind het een spannende gebeurtenis.
We worden gewaarschuwd dat we niet naar buiten mogen kijken, we mogen niet uit de coupé, en geen foto's of films maken. Maar dat doe ik toch, want dit is echt iets heel bijzonders.
De wagons worden allemaal losgekoppeld, het onderstel wordt losgemaakt en dan wordt de wagon omhoog getakeld. Het onderstel wordt weggereden, het brede onderstel wordt onder de wagon gereden , de wagon gaat omlaag en aangekoppeld. En als dat met de hele trein is gedaan, kunnen we weer verder.
Dit duurt al met al drie uur en al die tijd zitten we in de wagon waar we niet uit mogen.
Dan gaan we verder en ineens bedenkt C. dat we wel via Kiev naar huis kunnen. Ik weet niet eens waar Kiev ligt, maar het klinkt spannend. De treinbijbel van Thomas Cook wordt geraadpleegd en we kiezen een mooie trein en zodra we in Chisinau aankomen regelen we de tickets. Dit gaat heel snel en in één keer goed.
zondag (klik) : Boekarest 27-7 20.00 - Chisinau 28-7 9.00
13 uur voor 570 km.
Google laat geen treinreis zien, dus laat ik een autoreis zien, zodat jullie toch een beetje weten hoe we reisden.
We hebben dan dus zo'n 42 uur in de trein gezeten.
